.Wczoraj zgasło światełko i nadzieja na lepszy los dla naszego Simona. Musieliśmy się pożegnać, chociaż bardzo bolało, bo nie tak miało być .W swoją ostatnią drogę Simonek odszedł w objęciach wolontariuszek, otoczony miłością i szacunkiem. Schronisko było jego ostatnią przystanią a zarazem domem, którego nigdy nie miał. Dziewięć lat żył przy budzie na łańcuchu „pilnując” pustostanu, cierpiąc głód i pragnienie, a kolejne pięć lat za kratami naszego schroniska.Wypatrywał tych dobrych ludzi, jak widać na próżno . Tak jak wiele kundelków, niestety nie doczekał się swojego domu.Mamy nadzieję, że nasz Simonek biega już szczęśliwy, za TM ze swoimi ulubionymi piłeczkami. Nam pozostaną dobre wspomnienia, żegnaj przyjacielu.
